آزمون چندگزینه‌ایِ شنیدن: مقایسه‏ ی تأثیر ارائه ‏ی گزینه‏ ها در دو قالب نوشتاری و گفتاری

مهارت شنیداری و مهارت گفتاری‌ از لحاظ دانش آموزشکاوی زبان ارتباط تنگاتنگی در تعاملات زبانی با یکدیگر دارند. از این‌رو، عموماً اندازه‌گیری درکِ ‌شنیداری بدون در نظر گرفتن سایر مهارت‌های زبانی فارسی ­آموزان کمی دشوار به نظر می­ رسد. هدف این پژوهش، پاسخگویی به این پرسش است: آزمونی که گزینه­ های آن در قالب نوشتاری ارائه می­ گردد، برای ارزیابی مهارت شنیدن مناسب‌تر است یا آزمونی که گزینه ­ها در آن به صورت گفتاری طراحی و اجرا می‏ گردد؟ بدین منظور، برای سنجش درک شنیداری، آزمونی طراحی گردید و برای اجرای این پژوهش، گزینه­ های آزمون در دو قالب نوشتاری و گفتاری ارائه گردید. نمونه‌ی آماری این پژوهش را 36 فارسی‌آموز غیرایرانی مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی‌(ره) در رده‌ی سنی 18 تا 25 سال تشکیل می­ دادند که از لحاظ زبانی در سطح پیشرفته و به‌طور تصادفی انتخاب شدند. روش انجام تحقیق از نوع میدانی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزارهای آماری استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که در مقایسه با قالب گفتاری، دیدگاه آزمودنی‌ها نسبت به دیدگاه نوشتاری، مثبت‌تر و رضایت‌مندی آنان نیز از این نوع قالب ارائه گزینه­ ها بیشتر بوده است، اما آزمودنی‌ها در پاسخ به گزینه ­ها در قالب گفتاری عملکرد بهتری داشته و موفقیت بیشتری به‌ دست آورده‌اند.